Felix Mendelssohn konpositore alemaniarraren azken orkestra lan handia da biolinerako Op.64. kontzertu hau. Eta biolin errepertorioan ezinbesteko erreferentzia izateaz gain, ezagunenetakoa eta historian zehar gehien jo direnetakoa ere bada. Ferdinand David txikitako laguna zuen Mendelssohnek eta harentzako idatzi zuen kontzertua; are gehiago, lagunaren ekarpenak ezinbestekoak izan ziren konposizioan. Sei urte pasa ziren Mendelssohnek lehenengo zirriborroak idatzi zituenetik 1845an estreinatu zuen arte. Hala, lan hau erromantizismoko kontzertu landuenetakoa eta eragin handiena izan dutenetakoa da. Berezitasun nabarmenak ditu: solistaren zuzeneko sarrera, eta mugimenduen arteko aldaketak attacan egitea (etenaldirik gabe).

35. sinfonia (K385) berriz, 1782ko udan idatzi zuen Mozartek, urte batzuk lehenago idatzitako serenata batean oinarrituta (250 KV). Hainbat mugimendu kendu zituen, eta txirulak eta klarineteak gehitu. Baina Sigismund Haffner izeneko Vienako lagunari eskainitako lan hau ez da jatorrizko lanaren moldaketa hutsa: Mozartek obra independente bat sortu zuen eta abiapuntua izan zen gainera, azken sinfoniekin lortuko zuen orekaren bidean, gustu ona eta kontrapuntu egitura uztartzeko bidean alegia.